Anne, bebek, çocuk hakkında sorular ve yanıtları - Bebeklerin bakımında doğru ve yanlışlar: Bebeği kucağa almak | Grafik Saati Annelik deneyimleri

Yazan: Banu Conker ve Zeynep Sertkaya, Hayata Dair Kadınlar Kulübü

Zeynep Sertkaya Zeynep Sertkaya twitter Zeynep Sertkaya facebook Zeynep Sertkaya instagram Zeynep Sertkaya Blog   Hayata Dair 'nden Zeynep Sertkaya'ya açık tebrik En yeni anne yazarımız Zeynep Sertkaya ve bebeği Mehmet'e ailesiyle beraber sağlık mutluluk ve iyilik dileriz. En minik yazarımız Mehmet'in de aramıza katılmasıyla biz de daha büyük bir aile haline geleceğiz. Grafik Saati ailesi ve yazarları

Yazan: Banu Conker Hayata Dair yazılarım

Grafik Saati yazarlarından taze anne Zeynep Sertkaya ve başka bir Grafik Saati yazarı ergen annesi Banu Conker, annelik deneyimlerini paylaşmaya ve bunu yayınlamaya karar verdiler. Unutulmaması gereken şey Banu Conker’in psikolog ya da pedagog olmadığı, sadece kendi annelik deneyimi ve düşüncelerini paylaştığıdır, sadece fikir almak üzere okunulmalıdır.

Bebeği kucağa almak doğru mudur?

Z. Sertkaya: Bazı uzmanlar bebeği kucağa almanın bağımlılık yarattığını iddia ediyor. Bazıları ise güven duygusunun ilk 6 ayda kucaklama ile oluştuğunu söylüyor. Bana ikinci fikir makul geliyor. Sizce?

B. Conker: Öncelikle annenin bu konuda ne hissettiği önemli. Bana göre uzmanlar genelden yola çıkarak fikirlerini söylüyorlar. Bir bebek nasıl ki dokuz ay anne karnında durduktan sonra çıkıyorsa, bir süre sonra kucağa alınmasının mümkün olmayacağı zamanlar da gelecek. Her şeyin bir başlangıcı, bitişi ve olgunlaşma süreci var.

Ben bebeğin olabildiğince kucağa alınmasından ve şefkat gösterilmesinden yanayım, özellikle bebeklerini emziremeyenlerin bunu daha sık yapması gerektiğine inanıyorum. Çocuklar dünyayı dokunarak öğreniyor, o yüzden öncelikle ellerine aldıkları her şeyi ağızlarına alıyorlar. Dokunmayı öğrenmeleri ancak dokunulduklarında oluyor. Sevgiyi göstermenin en güzel yolu kucaklaşmak ve dokunulmak. Neden bebeğimizi, çocuğumuzu bundan mahrum edelim?

Benim kızım bebekken parmağımı tutmadan uyumazdı. Beni çok zorlayan zamanlardı, tümüyle onun yanında olmak ve elimi ona teslim etmek zorundaydım. Öğle uykularında yanında oturup nöbet tutardım. Pedagoga bunun ne kadar süreceğini sorduğumda, ‘merak etmeyin, 17 yaşına kadar geçer’ demişti. Bundan kurtulmak için, iki yaş civarı bir zamanında bir gün kızımı uyuması için yatağına bıraktım. Ben de onu, beni göremeyeceği bir yerden takip ediyordum. Yatağında oturmuş, uykudan sallanıyor, bir yandan da ağlıyordu. O kadar kötü hissettim ki kendimi, lanet olsun böyle uyumaya dedim ve bir daha yapmadım. Kızım şimdi 15 yaşında, kendi kendine uyuyor.

Ben kucağa almanın bağımlılık yaptığını düşünmüyorum, çünkü çocuğunuz büyüdüğünde ve kucağa alınmayacak zamanlara geldiğinde zaten sizin yanınızda oturmayacak bile.

Nasıl ki, bebeğinizi dokuz ay karnımda durursa bana bağımlı olur diye altı aylıkken aldırmaya kalkmıyorsanız, bence kucağa alma sürenizi de ikinizin isteğine göre ayarlayın. Bu demek değildir ki, çocuğunuzu kendinize bağımlı hale getireceksiniz. Çocuğunuzun sınırlarına saygı duyduğunuz sürece bağımlılık olmayacağından eminim.

Bunları okuduktan sonra en iyisi kendi içinize bu soruyu sormanızdır. Çocuğunuzu kucağınıza almak kendinizi nasıl hissettiriyor? Bebeğiniz kendini nasıl hissediyor sizce? Asıl yanıt burada gizli.

Sevgiler

Yazarlar:
Banu Conker

Zeynep Sertkaya
Zeynep Sertkaya Blog

Zeynep Sertkaya'nın Hayata Dair yazıları

Editör:
Belgin Invictus
Mail: belgininvictus1968[at]gmail.com

Diğer annelik yazıları

Grafik Saati ailesi ve yazarları adına
Tevfik Elçioğlu